Navigatie overslaan MENU

Toewijding, verbinding en liefde
tijdens werkbezoek Albanië

Geplaatst op 30-09-2022 in Nieuws.

Voor de eerste keer ergens zijn, is vaak het meest bijzonder… Mijn eerste werkbezoek als projectmedewerker van Kom over en help was zo’n moment; het was mooi en inspirerend. Maar is deze reis dan de meest bijzondere? De ervaringen en ontmoetingen waren indrukwekkend en vergelijkingsmateriaal heb ik niet. En toch denk ik dat iedere Kom over en help-reis 100% bijzonder is. Waarom? Overal proef je toewijding, verbinding en liefde! Dat is de sleutel.

Ogen die oplichten

Met drie lokale partnerorganisaties (en hun medewerkers) kruisen we heel Albanië door. We zien veel van het land en horen allerlei levensverhalen tijdens diverse ontmoetingen met de inwoners. Zo bezoeken we op de tweede dag samen met Mira (medewerker van Dorcas Albanië) een familie. Als we daar aankomen, zie ik de ogen van iedereen oplichten. Daar is ze (Mira) weer! Een knuffel, een lach. En dan hoor en zie je de schrijnende situatie. De moeder van het gezin is ziek. Oma is oud en voelt zich nutteloos: ‘Laat mij maar sterven. Dan is er in elk geval iemand minder om voor te zorgen.’
Dit voorval raakt me diep, het doet me verdriet. Het raakt Mira ook, terwijl ze dit niet voor het eerst hoort. Haar toewijding is zo bijzonder! Ik weet niet wat me meer raakt: deze situatie of Mira’s toewijding en liefde. Wat ik wel ervaar, is dat beide me aan het denken zetten. Ben ik wel zo toegewijd in mijn werk en leven met en voor anderen?

Dubbele hoop

Op donderdag maken we kennis met onze nieuwe partner in Tirana. De medewerkers werken vooral met drugs- en alcoholverslaafden. Mensen die geen uitzicht en geen hoop meer hebben. Zij willen juist deze mensen helpen om hen weer perspectief te geven in het leven, maar niet zonder het Evangelie. Die ochtend staan we met elkaar onder een kleine overkapping, een ontmoetingsplek in de hoofdstad Tirana. Er is een man die voor het eerst langskomt. Hij wordt uitgenodigd voor een kopje koffie en een gesprek. Het ziet er zo laagdrempelig en natuurlijk uit. Het gesprek wordt afgerond met gebed. Aan beide kanten een arm op zijn schouder. Het beeld ontroerd me. Wat is er beter en mooier dan samen bidden en de hoop te verwachten van God die áltijd hoort?!

Dienen in Gods koninkrijk

Regelmatig hebben we het tegen elkaar gezegd: ‘Wat gebeurt er ontzettend veel door onze partners.’ Tegelijkertijd bekruipt je soms het gevoel dat er meer gedaan kan worden. Maar ik probeer vast te houden aan dat wat onze partner van Lidia Foundation zo mooi verwoordt: ‘Het gaat niet om ons, maar het gaat alleen om Gods Koninkrijk! Om daarin te mogen dienen.’

Anne Bal

Projectmedewerker

Albanië, ontwikkelingsland in de EU