Blog XPonbekend

Dag 3

Maandag 29 april

Ik hef mijn ogen op naar de bergen

Ook deze dag ging de wekker weer lekker vroeg. Maar niet zonder goede reden. Vandaag staat namelijk het verkennen van het land Georgië op het programma. Oftewel, meters maken.
We hebben met elkaar ontbeten en rond 8 uur zaten we klaar voor vertrek.
Na twee en een half uur kwamen we aan op een prachtige plek aan een rivierbed. De rivier vormt zich hier door het koude smeltwater uit de Kaukasus.

De partner van Kom over en help had hier een rafting-tour voor ons geboekt. Dobberend en op commando gingen we vlot over het onstuimige en ruwe water. Dit maakte de activiteit erg mooi en gaaf. Na een lunch vervolgde we onze urendurende reis richting het noorden van het land.
Onderweg maakten we een pauze bij een monument met een heel mooi uitzichtpunt genaamd: Sherkhota.

We genoten van de prachtige schepping. Na een uitgebreide fotosessie stappen we opnieuw in de auto. Na enige tijd kwamen we aan bij een mooie wandelroute. Het was een pittige klim van 1500 meter. De uitspraak: “Het beste uitzicht komt na de zwaarste klim” bleek zeker waar te zijn. Het uitzicht en de natuur waren adembenemend. Het kerkje bovenaan de heuvel stond in mooi contrast met Gods schepping.

We waren diep het noorden ingetrokken (tot aan grens Rusland), waardoor we 5 uur terug moesten rijden naar onze verblijfplaats. Onderweg hebben we heerlijk gegeten in een prachtig restaurantje, waar we wel de enige gasten waren. Ook hier zijn we weer flink in de watten gelegd. Het was een indrukwekkende dag waar we ontzettend veel gezien hebben van Gods wonderlijke schepping hier in Georgië.

Dag 4

Dinsdag 30 april

Dien de ander!

Om 7:15 zat het gros van de groep aan tafel voor het ontbijt. Na de onderhand gangbare maaltijd van witbrood met ei, jam en oploskoffie vertrokken we met volle buikjes richting Tbilisi. Aangekomen in de stad ontmoetten we Eliso, een partner van Kom over en help. Zij had een uitdagend spel opgezet waarbij je aan de hand van raadsels de stad doortrok. We gingen in drie groepen uiteen en probeerden zo snel als mogelijk en met de meeste punten naar het eindpunt te komen. Bezienswaardigheden die we onderweg tegen zijn gekomen omvatten onder andere iets wat zou moeten lijken op de toren van Pisa, een weldadig badhuis, ijsberen, pauwen en een zwevende bowlingbal. We renden fanatiek door de stad, verbaasde mensen voorbij. De vraag die rest is welke groep er gewonnen heeft. Dat liet Eliso nogal in het midden. De eerste groep kreeg het predicaat ‘snelst’. De tweede groep had veruit de meeste punten vanwege het uitmuntende gegeven dat zij de opdrachten met uiterste precisie hadden voltooid. De derde groep was simpelweg het laatste. Zou het om het spel zijn gegaan of om de knikkers?

In de middag zijn we in drie groepen naar verschillende dagopvangcentra’s voor kinderen gegaan. In deze centra worden jonge kinderen na school opgevangen. Hier worden ze onder andere geholpen met huiswerk, krijgen ze eten en hebben ze sociale contacten. Dit gebeurt vanuit een christelijk perspectief. Het bijzondere hieraan is, is dat er op deze manier een jonge generatie christenen opgroeit!

We werden gastvrij ontvangen met een lunch waarna we allerhande spelletjes met de kinderen hebben gedaan. Van zakdoekje leggen tot springtouwen en balanceren met een stuiterbal en lepel. Het werd een gezellige middag om nooit te vergeten. Deze middag sloten we af met een diner bij het opvangcentrum waarna het busje weer keurig stond te wachten om ons naar de slaapplaats te brengen.

Dag 5

1 mei 2024

‘Lost in an uncared world’

Deze morgen hadden we een extra taak bij het ontbijt namelijk; het klaarmaken van 70 worstenbroodjes. Het was al snel gebeurd en om 8:07 reden we weg niet te weten wat er op ons stond te wachten.
We zijn al de hele reis bezig om onze zzp’er in dop, van bedrijfsnaam te laten veranderen. Wij, de groep, vonden ‘Van Kesteren agro b.v.’ niet leuker dan: ‘Boer Adriaan’. Na een pittige strijd waar we veel overtuigingskracht voor nodig hadden, had onze zzp’er inspé de knoop doorgehakt: het werd ‘Boer Adriaan’. De dankbaarheid stroomde nog niet echt over maar dat zal ongetwijfeld nog komen.
We reden na 2,5 uur in de bus een buitenwijk van Tbilisi in, waar we op werden gewacht door een hoop enthousiasme! We waren nog niet eens de bus uit, of de kinderen hingen al aan ons nek. Na een hoop knuffels, spelletjes en zingen was het moment aangebroken om de 70 broodjes en frisdrank uit te delen. Dit liep lichtelijk chaotisch. Van mayonaise op de grond, tot een gevecht door een beker frisdrank die op de grond viel. Ondanks dat straalde de dankbaarheid van de kinderen en ouders af.

Een krottenwijk is nog een nette omschrijving voor de situatie die we daar aantroffen. Deze mensen zijn Koerden, die via Azerbeidzjan hierheen gevlucht zijn. In Georgië mogen ze illegaal leven, zonder dat ze papieren hebben. Ze kunnen helemaal niks. Ze worden niet het land uitgezet, wat in de omgevende landen wel het geval is. Maar daar is alles mee gezegd. Het is een vicieuze cirkel die niet te verbreken is.
We hebben 45 minuten in de stad rondgelopen op zoek naar souveniertjes. We kwamen er ook achter dat je voor een likeur minder betaald dan voor een bakje vers fruit. De groep is daarna opgesplitst en ieder groepje bezocht weer een dag opvang centrum. Een groep heeft de natuur opgeruimd en gepicknickt. De ander heeft spelletjes gedaan met de kids en zij hebben de groep weer een Georgische dans aangeleerd. Althans, dat hebben ze geprobeerd, maar we zijn als Nederlanders behoorlijk houterig. De laatste groep kreeg ook dansles, waar het niet veel beter ging. We dineerden met typische Georgische gerechten.

De laatste twee uur in de bus hebben we ons vermaakt met het verzinnen van spellen voor de bonte avond. Daarnaast hebben we een ‘wie is het’ variant gespeeld waarbij we elkaar moesten raden door middel van tekeningen. Eenmaal aangekomen hebben we met een groot deel van de groep nog een lekker potje gevoetbald. Het werd steeds donkerder en uiteindelijk zijn we maar gestopt omdat we (bijna) niks meer zagen.
Deze dag hebben we afgesloten met een prachtige avondsluiting waarin we het thema secularisatie behandelden en daarin een toepassing maakten naar ons eigen leven.

Dag 6

Donderdag 2 mei

Drieluik: verbinding, bemoediging en geloof.

Deze morgen gingen we nog net iets eerder ons bed uit, in verband met de reistijd: 7.30. Halverwege de reis naar de grottenstad zijn we gestopt voor een prachtig uitzicht over de bergen. Hier hebben we dè groepsfoto gemaakt met de vlag van Kom over en help.

We reden door en bezochten de Grottenstad Uplistsikhe, één van de oudste nederzettingen van Georgië. Deze stad heeft een belangrijke rol gespeeld in de historie van het land. Langs de Mtkvari rivier hebben mensen in de 10e eeuw voor Christus grotten uit de rotsen gehakt. Zo ontstond een enorm grottenstelsel van 8 hectare. Het was bijzonder om te zien dat mensen hier daadwerkelijk geleefd hebben, we zagen ruimtes zoals een huis, een theater, een gevangenis.

Voor de derde dag op rij bezochten we als groep de drie dagopvangcentra. Deze week is de week van Pasen. Voordat de middag startte deden we een voorstelrondje met de kinderen. Ze mochten hun naam noemen en waar ze van hielden. Het eerste meisje gaf als antwoord dat ze het meeste hield van: God. Dit was bijzonder en bemoedigend om te horen, in zulke omstandigheden het vertrouwen op God. Er werd geknutseld met de kinderen, eieren geschilderd, paasliederen gezongen en er was een heus Paas diner. En uiteraard mocht er een potje voetbal niet ontbreken.

Deze drie dagen bij de kinderen waren voor ons als groep inspannend, indrukwekkend, bijzonder om zo met de kinderen bezig te mogen zijn en een bemoediging dat we als christen zijn geroepen om te dienen. Eén van de begeleiders mocht delen dat hij als kind ook is opgevangen in een dagopvangcentra en zich nog steeds kan herinneren dat hij in die tijd bezoek heeft ontvangen uit Nederland, dat dit een grote impact heeft op de kinderen.
Vrijdag staat er een groepsdiner op de planning voor zo’n 40 man. De buschauffeur zette ons af bij een kleine spar, toch weer ingestapt en naar een grote supermarkt gereden. Dat was een hele onderneming, vooral als alle inwoners van Georgië nog de laatste boodschappen voor Pasen doen.

Eenmaal thuis volgde de ware bonte avond. Tja, een avond te vroeg.. maar onze fantastische reisleider Ewout ging die avond weer richting Nederland. De uitspraken over elk van ons waren niet van de lucht. Liedjes, spelletjes.. iedereen kwam aan bod. Daarnaast liet iedereen een drieluik van foto’s zien over wat je het meeste was bijgebleven deze reis. Veel voorkomend waren: de prachtige natuur in Georgië, het bezoek aan de families in hun thuissituatie en de gezellige middagen op de dagopvangcentra. En extra bijzonder was dat we dit als groep christenen samen met elkaar mochten delen, beleven, gesprekken mochten voeren en een sterke band mochten vormen.

Dag 7

Vrijdag 3 mei 2024

Help, de Nederlanders zijn klussers!

Voor het eerst deze vakantie ging de wekker niet voordat de kippen van stok gingen. Nu het Nederlandse weer naar Georgië was overgewaaid, ging de geplande lawa (voor de boomers, dit is een lange wandeling) niet door. We mochten bomen eten geven, kuilen dichtten, tenten opzetten en netten om het voetbalveld spannen. Hierin hebben we de Georgiërs een lesje ‘niet lullen, maar poetsen’ gegeven. Dit resulteerde dat het voetbalveld na 3 jaar eindelijk een afrastering kreeg en kunnen de kinderen bij een volgend zomerkamp echt een potje ballen in plaats van ballen zoeken. Deze zomerkampen worden ieder jaar georganiseerd voor gelovige en niet-gelovige jeugd uit Georgië. De helft was inmiddels weg gesneakt en waar de illusie was bij de mensen die hard in de regen aan het werk waren dat die mensen in bed lagen, werd in tussentijd een heerlijke lunch gemaakt door de wegsneakers. Een tosti stond op het menu om ons weer een beetje inburgeringscursus ‘welkom in Nederland’ te geven.

Nu gisteren het ambitieuze plan was bedacht om voor 40 mensen een driegangen diner in elkaar te flansen, werd de keuken van de beheerder gekoloniseerd. Alle potten en pannen werden tevoorschijn getoverd. En we zouden geen kaaskoppen zijn als we onze Georgische gasten geen AVG’tje zouden voorschotelen. Tomatensoepje voor, aardappeltjes, snijbonen en een gehaktbal als hoofd om af te toppen met warme apple crumble met ijs. Onze gasten gaven aan het lekker te vinden, je weet alleen nooit zeker of dit Georgische beleefdheid is of zeer gemeend. Tijdens het diner hebben we ook Goede Vrijdag herdacht.

Volgens Georgische traditie worden met Pasen eieren rood geverfd als symbolisch teken van Jezus’ reinigend bloed voor de hele wereld. Vervolgens tikken ze de eieren tegen elkaar aan en zeggen tegen elkaar ‘Christ is risen’, waarbij de ander antwoord ‘Christ is risen indeed’. Dit hebben wij vanavond ook alvast met onze gasten gedaan.

Na het eten hebben we onze gasten bedankt voor de gastvrijheid van deze week. In antwoord daarop hebben zij ons bedankt voor het blij maken van de kinderen en onze interesse in hun helaas noodzakelijke, maar mooie werk.
Vannacht om 1 uur staan de taxi’s weer gereed voor onze rit naar het vliegveld en daarmee dus helaas ook ons vertrek uit Georgië. Om de tijd de doden, en om boer Adriaan weer in zijn werkritme te krijgen, speelden we het oer-Hollandse spel ‘boer en kip’. Vanaf aanstaande maandag geen vrije tijd meer. We kunnen naast onze gebruikelijke wekelijkse taken ook als ambassadeur van Georgië aan de slag! (aldus pastor Merab).