Tetiana (7): “De kleur van
oorlog is zwart”

*De personen op de foto hebben geen link met dit verhaal.

De prachtige blonde haren van de 7-jarige Tetiana uit Oekraïne hangen in twee lange vlechten langs haar gezicht. In haar bruine ogen lees je verdriet en angst. Tetiana weet wat oorlog is. Het meisje is twee keer beschoten. Ze heeft, zo jong als ze is, al veel soldaten gezien. Maar dat niet alleen, ze moest uren in schuilkelders verblijven of sliep in andere huizen. “Oorlog is heel eng. De kleur van oorlog is zwart”, vertelt ze.

Tetiana woonde, samen met haar ouders, vier oudere broers en een zus, op slechts 20 minuten loopafstand van de grens met Rusland. “Toen de oorlog uitbrak hoorden we alleen maar harde knallen. In de avond zag ik bommen vallen. Ik vind de oorlog heel eng en ik ben bang voor vuur en rook. Dan kan ik soms bijna niet meer ademhalen.”

Lange vlucht

Tetiana is met haar moeder en de andere kinderen, na diverse mislukte pogingen, naar het westen gevlucht. Het meisje heeft tijdens de lange vlucht gruwelijke oorlogstaferelen gezien. Ze verbleef in schuilkelders en moest met andere kinderen en oude vrouwen slechts een handje vol rozijnen verdelen. “We hadden het heel koud, want er was geen verwarming.” Onderweg werden ze regelmatig gecontroleerd. “Soldaten wilden ons eten hebben en vroegen naar sigaretten.”
Over haar vader is niets bekend. Men zegt dat hij is overleden, maar haar moeder gelooft dat niet. Tetiana denkt dat hij nog altijd soep kookt in de stad Popasna. “Papa brengt de soep naar oudere mensen die hun huis niet uit kunnen.”

Nieuwe knuffel

Inmiddels heeft het gezin via onze partnerorganisatie gelukkig een veilige opvangplek gevonden. “Er wordt goed voor ons gezorgd!” Samen met haar zus ging Tetiana naar een speelgoedwinkel in Rivne. Ze mocht een pop uitzoeken. “Ik vond een pop best leuk, maar ik wilde het liefst een unicorn. Dat was mijn lievelingsknuffel, maar die kon ik niet meenemen toen we moesten vluchten… Ik mis ons eigen huis daardoor nog meer.”
Tetiana heeft ’s nachts vaak paniekaanvallen door alles wat ze heeft meegemaakt. De toekomst is onzeker. Zal het meisje ooit naar haar woonplaats terugkeren?