Sanie: “Het kostte me veel,
maar het was me ook alles waard…”

Trouwen met de man die je vader kiest. In een land als Albanië komt dit nog regelmatig voor. “Ik wilde het niet, maar ik kon geen nee zeggen”, vertelt de 30-jarige Sanie. Al gauw bleek dat haar man alcoholverslaafd was en daardoor vaak gewelddadig was richting Sanie en haar vier kinderen. Als haar tweelingdochters ook nog epileptische aanvallen krijgen en Sanie er alleen voor staat, komt ze voor een zware keus te staan…

Het verdriet in de ogen van Sanie spreekt boekdelen. Het is overduidelijk dat deze jonge vrouw veel heeft meegemaakt. “De eerste jaren van ons huwelijk werkte mijn man in Griekenland,” vertelt ze. “Hij kwam dan regelmatig met wat salaris naar huis. Naar verloop van tijd kwam hij weer bij ons wonen en zocht een baan in de buurt.”

Geweld en ziekte

In die periode neemt het alcoholgebruik van Sanie’s man en daarmee ook zijn gewelddadigheid toe. “Hij sloeg mij in mijn gezicht, zelfs in het bijzijn van de kinderen. Het gebeurde ook wel dat hij vertrok en mijn telefoon meenam. Ik kon niemand bereiken.”
En dan komt het moment waarop een van Sanie’s tweelingdochters een epileptische aanval krijgt. Sanie weet op dat moment nog niet wat er aan de hand is, maar beseft wel dat het ernstig is. “Ik belde mijn vader en toen hij ons naar het ziekenhuis wilde brengen, kreeg ook mijn tweede dochter een insult.” Ondertussen zwijgt de jonge moeder in alle talen over haar huwelijkssituatie.

Alles voor een glimlach

Beide meisjes krijgen een diagnose en behandeling. Het leven lijkt weer te worden opgepakt. Sanie: “Ik weet nog goed dat de meisjes op een dag uit school kwamen en vertelden over een aanstaand schoolfeest. Om deze dag voor hen speciaal te maken, ben ik met wat geld naar Sarande gelopen, 20 kilometer heen en ook weer terug. Daar heb ik twee jurken gehuurd.” Even schiet ze vol en vervolgt dan haar verhaal. “Het kostte me veel, maar het was met ook alles waard om de meisjes te zien glimlachen.”

Als een van de meisjes op een nacht opnieuw een aanval krijgt en Sanie’s man haar dreigt wat aan te doen, is de maat vol. “Het was dat mijn schoonvader op dat moment binnenkwam en zijn zoon tegenhield, want anders… Ik heb de kinderen meegenomen en ben gegaan.”

Met hulp weer toekomstperspectief

Sanie vond onderdak bij haar jongere broer en nam contact op met onze partnerorganisatie Lidia Foundation. Het gezin krijgt voedselpakketten en kleding. Ook krijgt de tweeling de juiste zorg voor hun epilepsie. Sinds kort heeft Sanie een baan en kan ze voorzichtig denken aan een toekomst voor haar en de kinderen.