Navigatie overslaan MENU

Op het dagopvangcentrum vergeet Mariam de narigheid thuis

Geplaatst op 21-09-2020 in Verhalen.

Blij huppelt Mariam de school uit. Ze heeft een 7,5 gehaald. En dat voor een dictee Russisch! Wie had dat ooit gedacht? Er verschijnt een dikke rimpel in het vrolijke meisjesgezicht als ze denkt aan hoe het eerder, nog niet zo lang geleden, ging. Toen haalde ze alleen maar onvoldoendes. Wat vond ze dat naar. Dankzij de hulp van de juffen van het dagopvangcentrum haalt ze nu goede cijfers én voelt ze zich geliefd. Zó fijn!

Eenzaam

Samen met haar moeder woont Mariam in het Armeense stadje Vayk. Zoals veel kinderen daar groeit Mariam op in armoede. Ze is ook best eenzaam, omdat haar moeder lange dagen maakt als schoonmaakster. “Mama moet in haar eentje geld voor ons verdienen, omdat papa in de gevangenis zit. Ik vind het niet leuk om zoveel alleen te zijn.” Een veilig en gezellig thuis kent Mariam dus niet. Met alle gevolgen van dien.

Gelukkig is daar het dagopvangcentrum

Opeens gaan de donkere ogen van Mariam stralen. “Gelukkig kan ik nu naar het dagopvangcentrum. Na schooltijd ren ik daar zo snel mogelijk naartoe. Ik klets er met m’n vriendinnetjes, doe spelletjes en maak m’n huiswerk.” Door de hulp die Mariam krijgt, gaan haar cijfers met sprongen vooruit. En haalt ze dus een 7,5 voor de spelling van Russische woordjes.

Een gelukkige cocon

Dat Mariam naar het dagopvangcentrum gaat, heeft niet alleen invloed op haar schoolresultaten. Door de liefde die ze op het centrum krijgt, voelt Mariam zich gelukkig. “De juffen en meesters zijn heel erg aardig voor me. Doordat ze zo goed voor me zorgen en lief voor me zijn, vergeet ik voor even dat m’n vader in de gevangenis zit en dat m’n moeder zo vaak weg is voor haar werk.” Blij vervolgt ze: “Op het centrum hoorde ik voor het eerst over de Heere Jezus. De juffen vertelden me dat Hij van kinderen houdt.” Het dagopvangcentrum is een lichtpunt in het leven van de jonge Mariam.

De droom van een ‘happy end’

‘En ze leefden nog lang en gelukkig.’ Dat klinkt een beetje cliché, maar het is wél de droom van Mariam. “Ik droom ervan dat m’n moeder niet meer zoveel hoeft te werken, dat m’n vader snel uit de gevangenis komt, dat ik schilderes ben en dat we samen gelukkig zijn.” Maar daarmee is haar droom niet compleet. De jongedame wil later op een dagopvangcentrum werken, zodat ze iets kan beteken voor andere ‘Mariams’. Als iemand weet hoe belangrijk dat is, dan is het Mariam wel!