Oorlogskind Anzhelika vindt
in dagopvangcentrum een veilige plek!

Oorlogen…ze zijn helaas van alle tijden. Sommige oorlogen haalden niet eens het nieuws of gingen ‘gewoon’ voorbij. Dat zegt natuurlijk niets over de impact van zo’n oorlog. De 44-daagse oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan veranderde het leven van Anzhelika enorm. Het 9-jarige meisje uit Askeran verloor eind 2020 haar stiefvader die veel voor haar betekende. “Hij zorgde zo goed voor mama en voor ons!” Het was de tweede keer dat Anzhelika een vader verloor…

Al heel jong komt Anzhelika in aanraking met problemen: conflicten tussen haar ouders en verdriet. “Mijn vader zorgde niet goed voor ons. Er was vaak niets te eten. Dan rende ik naar de buren om te vragen om eten. Het gehuil van mijn zusjes Angelina en Victoria hield dan tenminste even op. Soms liep ik weg, omdat het thuis zo naar was. Dan bleef ik urenlang bij mijn oma.” Anzhelika heeft geen goede herinneringen aan die tijd. “Nee, het was erg. Mama was vaak boos op mij, omdat ik de oudste ben denk ik. Ik zag heus wel hoe moeilijk ze het had. Om eten te kunnen kopen, verkocht ze op den duur allemaal mooie spullen, zelfs goud…” Hoe jong Anzehlika ook was, ze begreep goed wat er gaande was en veranderde in een bang en boos meisje.

Een bijzonder vervolg

Als Anzhelika’s moeder Igor ontmoet, breekt er een compleet andere periode aan. “We waren allemaal heel blij. Ons broertje Haik werd geboren en ik voelde me zo gelukkig!” Totdat de oorlog begon. De 29-jarige Igor gaf vrijwillig zijn leven voor zijn vaderland. Moeder Inna werd depressief, kon de huur van de woning niet meer betalen en werd met haar gezin uit huis gezet. Opnieuw een grote klap voor het jonge gezinnetje.

Eindelijk een veilige plek

Gelukkig wist Inna een huurwoning te vinden in Askeran. Anzhelika kreeg daar de mogelijkheid om naar het dagopvangcentrum te gaan. In deze veilige omgeving wordt er gewerkt aan herstel. “Met de juffrouw praat ik over dingen die mij verdrietig maken. Ook helpt ze me met m’n huiswerk. Ik ben zó blij dat ik elke dag naar het centrum mag.”

Ze huppelt bijna aan de hand van haar moeder. De blijdschap is uit haar donkere kijkers af te lezen. Het dagopvangcentrum maakt daadwerkelijk verschil in het leven van een oorlogskind als Anzhelika. Haar resultaten op school verbeteren en ze groeit als persoon. Reden tot grote dankbaarheid voor moeder Inna.