Nadia : (Een) moederziel alleen…

Ze is blond, tenger en draagt een loodzware, onzichtbare rugzak met zich mee. Een rugzak vol grote problemen. Sommige dingen zijn opgelost, andere problemen zijn blijvend. Als we haar spreken, vertelt ze zichtbaar geëmotioneerd haar verhaal. De 20-jarige Nadia uit Oekraïne is moeder, maar heeft zelf ouders gemist… En toch: er is meer, veel meer…

Nadia komt ter wereld met een gehoorbeperking. Vader en moeder gaven haar niet de kans om een training te volgen zodat ze goed leerde praten. “Ik leerde mezelf woorden aan, maar dat was bijna onverstaanbaar voor anderen. Dat was moeilijk voor mij, net als het overlijden van mijn vader. Ik was nog zo klein…” Omdat Nadia niet goed kon praten werd een mentale achterstand vastgesteld. Daarom moest ze tot 18 jaar naar een speciale school. “Mijn moeder ging steeds meer drinken en nam regelmatig mannen mee naar huis.” Toen één van hen zowel Nadia als haar moeder mishandelde, was de maat bij de jonge vrouw vol: “Ik besloot te vertrekken.”

Alleen bevallen

Nadia studeerde en raakte in die tijd zwanger. Ze kwam bij een kraamkliniek terecht en beviel helemaal alleen van een zoon. Familie en vrienden had ze niet. “Ik begreep nauwelijks wat de dokters zeiden, omdat ik hen niet kon verstaan. Een psycholoog vertelde me dat ik hulp nodig had bij de verzorging van mijn kind.” En zo zou Nadia met haar zoontje naar het moeder-kindcentrum van Fathers House komen. Maar dat liep heel anders…

Zes maanden zonder kind

Nadia had geen papieren en geen geboorteakte van haar zoontje. “Het allerergste was nog dat de kinderbescherming mij m’n kind afnam. Zes lange maanden moest ik hem missen…” Nadia slikt haar opkomende tranen weg: “Ik ‘woonde’ in de slaapzaal van de universiteit. Daar werd ik vreselijk lastiggevallen en ben daar zelfs beroofd van de paar centen die ik had om van te leven.”

God zorgt!

Op een dag werd Nadia opgehaald. Ze zou naar haar zoontje worden gebracht… Echter, haar nieuwe onderkomen werd een psychiatrische inrichting. Vrijwilligers van Fathers House wisten haar op te sporen. Er volgde getouwtrek tussen dokters, advocaten en christelijke hulpverleners, maar Nadia werd ontslagen. Ook werd een compromis gesloten met de kinderbescherming; Nadia zou samen met haar zoontje in een pleeggezin gaan wonen.
Al was Nadia voor mensen slecht bereikbaar en een periode zelfs buiten beeld, God zorgde. En dat doet Hij nog! Nadia woont nu met haar kleine mannetje in een christelijk pleeggezin waar ze hulp krijgt bij de zorg voor en de opvoeding van haar kind.