Haar baby heeft een hartafwijking.
Geld voor een operatie is er niet

Wonen in het huis van een ander

“Kom binnen. Ga zitten. Lusten jullie thee of koffie?” We zijn blij dat we in de warme kamer kunnen plaatsnemen. Buiten is het kóud. Moeder Arpenik heet ons met een lieve lach van harte welkom in haar huis. Hoewel, háár huis? Er is niks van hen bij. “De eigenaar van dit huis is een Armeen die al 28 jaar in Rusland woont”, vertelt Arpenik. “Eerst woonde op deze bovenverdieping m’n schoonfamilie, en sinds ons trouwen elf jaar geleden wonen m’n man en ik hier, samen met onze drie kinderen. En m’n schoonmoeder woont ook bij ons in.”
Wat er gebeurt als de Armeen terugkomt uit Rusland? Tja, dat weet Arpenik niet goed. Dan zullen ze een ander huis moeten huren. In dit huis wonen ze gratis, dus ze hoopt van harte dat de eigenaar voorlopig niet terugkomt.

Maandelijks een groot tekort

Geld is, zoals in tal van gezinnen, een groot probleem. Het is zichtbaar in het onderhoud van het huis. In de keuken – wat heet – zitten grote kieren in de muren, waardoor tochtige wind naar binnenkomt. Het is ook elke keer merkbaar als Arpenik naar de winkel gaat. Zeker nu door de coronacrisis de kosten voor het levensonderhoud gestegen zijn. “Ik laat de boodschappen opschrijven en dan betaalt m’n man zodra hij zijn salaris heeft ontvangen.” Arpenik is blij dat haar man werk heeft, maar de inkomsten zijn bij lange na niet voldoende voor hun levensonderhoud. “Mijn man repareert schoenen en hij is ook ober in Dilijan, een stad hier vlakbij. Hij verdient € 110 per maand. En we krijgen van de overheid nog € 30. Maar de kosten voor ons gezin zijn € 450.” Arpenik vertelt dat ze blij is dat de twee oudsten, Artyom van tien en Nane van negen, naar het dagopvangcentrum van de kerk kunnen. “Ze worden daar goed geholpen, en ik ben vooral heel blij met het christelijk onderwijs dat wordt gegeven.”

Gebed voor een ongeboren baby

Als het over haar kinderen gaat, informeren we naar de baby die ze zichtbaar verwacht. Dan barst ze in tranen uit. Haar ongeboren baby blijkt een hartafwijking te hebben. Geld voor een operatie heeft ze niet. “Elke week ga ik naar de kerk en vraag ik of de dominee wil bidden voor onze baby.” De ogen van de negenjarige Nane vullen zich met angst en zorg als ze naar haar verdrietige moeder kijkt. Moeder vertelt dat ze bang is om naar het ziekenhuis te gaan. “Ik heb geen geld om de dokters iets extra’s toe te schuiven, en zal er dan wel goed voor mij en de baby worden gezorgd?” We vragen aan Arpenik hoe ze in deze moeilijke omstandigheden kan leven. Met een dappere glimlach zegt ze: “Ik vertrouw op God. Ik geloof dat Hij voor ons zorgt”.