Dove Guzal (45) is verstoten
, maar vindt liefde

De 45-jarige Guzal uit Oezbekistan is doof. Ze woont samen met haar eveneens dove man en drie kinderen in een typisch lemen hutje. Zonder stromend water en gas. Guzal miste jarenlang naast haar doofheid nog meer: liefde. Totdat ze via een vriendin een uitnodiging ontving om een kerkdienst voor doven te bezoeken. Vanaf dat moment wordt alles anders…

In Oezbekistan worden dove mensen verstoten uit de gemeenschap. Dit gebeurt al van jongs af aan. Zo ook Guzal. Als klein meisje is ze niet welkom op school en nu is er geen plek voor haar op de arbeidsmarkt. Als Guzal 17 jaar is, trouwt ze. Geheel volgens de Aziatische cultuur leeft ze haar leven bij haar schoonfamilie in huis. Ze wordt daar behandeld als slavin en dat betekent dat ze gekleineerd wordt, hard moet werken en geen liefde ontvangt. Binnen enkele jaren worden er drie kinderen geboren.

Vastgelopen

Het leven van Guzal blijkt nog zwaarder te kunnen worden dan het al is. Haar man kan niet meer zonder alcohol en de pesterijen nemen meer en meer toe. Ze doet er alles aan om de situatie te veranderen. Guzal cijfert zichzelf volledig weg maar raakt daardoor geestelijk opgebrand. Ze huilt veel, alles in haar leven loopt vast. Wat overblijft, is wanhoop. Hoe kon iemand ooit van haar houden?

Liefde bestaat

Op een dag ontmoet Guzal een vriendin met wie ze haar verhaal deelt. Niet lang daarna ontvangt ze een uitnodiging van de kerk waar doven samenkomen. De sfeer van begrip, liefde en vrede daar was overweldigend. In gebarentaal hoorde de jonge vrouw voor het eerst over Jezus en Zijn liefde. Het raakt haar diep. Voor het eerst ervoer ze dat liefde bestaat. Met eenvoudige gebaren deelt Guzal: “Ik voel Gods aanwezigheid elke dag, praat met Hem en ik ervaar zijn liefde en hulp.” Inmiddels zijn er tien jaren voorbij en nog altijd is Guzal samen met haar kinderen een vaste bezoekster van de wekelijkse diensten. Haar leven thuis is niet veranderd, hoewel haar man af en toe ook meegaat naar de kerk.

De kerk als licht

Het gezin moet rondkomen van een kleine uitkering. Dat is niet voldoende. Vanuit de kerk krijgen ze gelukkig wekelijks een voedselpakket, medicijnen en brandhout. De kinderen ontvangen materialen die ze nodig hebben voor school. Zo is het kerkje in Nurobad een gezegende plek. Waar Gods licht en liefde worden verspreid in levens van mensen die dit hard nodig hebben.