Het verdriet is te groot om
in tranen uit te drukken

“Lieve Nederlanders, blijf bidden om vrede in deze wereld!” Het is een dringende oproep van Doina, medewerker van onze partnerorganisatie Charity Mission in Moldavië. Ze weet uit ervaring hoe de wrede oorlog in Oekraïne levens verwoest. Doina verleent al ruim twee maanden hulp aan vluchtelingen die bij de Moldavische grens aankomen. “In het begin zag ik rijen mensen van zeven tot acht kilometer lang. Ze stonden urenlang in onzekerheid te wachten. De barre weersomstandigheden zorgden ervoor dat kindergezichtjes kraakten van de kou.”

De oorlog in Oekraïne is een tragedie met ongelofelijke omvang. Veel Oekraïense vluchtelingen zochten een veilig onderkomen in buurland Moldavië. Doina heeft zich met veel andere vrijwilligers dag en nacht ingezet om mensen te voorzien van materiële hulp, vervoer en onderdak. “Daarbij vergaten we niet dat deze mensen ook een luisterend oor en gebed nodig hebben.”

Eerste vluchtelingengezin

Doina heeft in deze periode veel te verwerken gekregen. “Ik zal nooit het eerste vluchtelingengezin vergeten. Een moeder met twee kinderen van 10 en 4 jaar oud. De jongste, Olejek, viel in slaap zodra hij bij mij in de auto zat. Oververmoeid omdat ze vijf uur lang bij de grens stonden. Na een uur werd hij wakker. Hij begon meteen vragen te stellen: ‘waar is papa? Hebben we geen huis meer? Waar gaan we heen? Zijn we verdwaald?’ Ik slikte mijn tranen weg en beloofde hem wat speelgoed en snoep als we op onze bestemming waren. Innerlijk werd mijn ziel verscheurd door de pijn van deze mensen. Ik wilde schreeuwen: ‘Stop deze bloedige slachting!’”

Schokkende verhalen, uitgeputte lichamen

Iets wat Doina voor haar leven tekent, is de ontmoeting met vluchtelingen uit Marioepol. “Mensen die ruim een maand in een kelder verbleven zonder eten, drinken en licht. Ik had vooraf foto’s gekregen zodat ik wist om welke mensen het ging. Maar ik trof mensen aan die ik niet herkende van de foto’s. Ze waren in die maand, waarin ze in onmenselijke omstandigheden ‘leefden’, zeker tien jaar ouder geworden. Hun verhalen waren schokkend, hun lichamen uitgeput. Hoge bloeddruk door de angst, buikpijn omdat ze al een week geen vast voedsel hadden gekregen. De man huilde als een kind, terwijl zijn vrouw niet meer kón huilen. Blijkbaar was haar verdriet te groot om in tranen uit te drukken…”

Kracht uit de Bijbel

Doina is dankbaar voor de vele gebeden en de vrijgevigheid van mensen. “Daardoor zijn wij in staat om de inwoners van Oekraïne te helpen in deze moeilijke tijd. Bid voor vrede in deze wereld. We weten niet hoelang het duurt, maar we houden ons vast aan de Bijbel waarin we lezen dat we niet moe moeten worden om het goede te doen. Want: eens zullen we oogsten!”