"De schuilkelder werd
onze vaste leefruimte"

*De personen op de foto hebben geen link met dit verhaal.

Alexander en Elena wonen met hun twee zoons in Krasnogorovka, Oekraïne. Het dorpje is al jarenlang regelmatig het doelwit van beschietingen. Deze beschietingen werden heviger toen de oorlog uitbrak. Alexander: “Tijdens de eerste dagen zaten we alleen tijdens de aanvallen in de schuilkelder, maar al gauw moesten we deze plek als vaste leefruimte inrichten…”

Zodra buitenshuis de kust veilig was, kwamen de inwoners van Krasnogorovka naar buiten om de gasleiding te controleren. Zo ook Alexander. “Als we zagen dat de gasleiding kapot was door granaatscherven wikkelden we er tape omheen. Op die manier kon het gas nog in huizen worden opgeslagen. Totdat de gasleiding uiteindelijk geheel werd vernietigd.”

Kelder als woonruimte

Alexander installeerde een fornuis in de kelder en dankzij een generator kon het gezin af en toe mobiele telefoons opladen en water uit de put pompen. “Toch moesten we af en toe het dorp in, op zoek naar benzine. Ook moesten we onze dieren voeren. We leefden al die tijd in de veronderstelling dat de oorlog snel zou stoppen. Maar niets blijkt minder waar.” Het gezin leefde uiteindelijk twee maanden in de schuilkelder. “Boodschappen werden zeer zelden naar het dorp gebracht en het was heel gevaarlijk om ze te gaan halen. Daarom aten we eten uit blik wat in de kelder stond opgeslagen.” De woning van Alexander en Elena werd voor een deel verwoest nadat een granaat in de tuin van de buren ontplofte.

Gehaast op de vlucht

Steeds meer inwoners van Krasnogorovka verlieten het dorp. Slechts 100 van de 500 mensen bleven in het dorp.
Toen de beschietingen vroeg in de morgen van 26 april ophielden, wist Alexander dat hij met zijn gezin moest vluchten. Er was geen tijd te verliezen. “Met vijf gezinnen in twee auto’s vertrokken we uit onze woonplaats. Omdat het allemaal zo snel moest, konden we niets meenemen. Op dit moment verblijven we bij familie en zoeken naar een mogelijkheid om een woning te huren.”