Antonina heeft geen familie meer
en leeft in armoede

Een armoedig ingericht flatje in Moldavië. Een douche en toilet ontbreken. Sterker nog: er is niet eens stromend water. In dit kille onderkomen moet de 89-jarige Antonina zichzelf zien te redden. Haar inkomen? Een schamele 100 euro per maand. Familie heeft ze niet meer. Haar man stierf lange tijd geleden en haar enige zoon verloor ze aan leukemie. Zo leeft Antonina haar leven; in armoede en eenzaamheid.

Antonina leeft in het armste land van Europa, Moldavië is een land zonder toekomst. Veel jongeren verlaten het land om elders werk te vinden en een bestaan op te bouwen. Oude mensen blijven veelal alleen en zonder de juiste zorg achter. Zo ook Antonina.

Gezondheidsproblemen en de gevolgen

Antonina heeft ook problemen met haar gezondheid en ervaart psychische klachten. Ze is incontinent en kan zich door het ontbreken van een douche niet wassen. Dit heeft gevolgen voor haar persoonlijke hygiëne en daardoor ook voor haar contacten met buren en andere dorpsbewoners. “Anderen krijgen hulp van familieleden, ik heb niemand…”, vertelt Antonina met een verdrietige blik in haar ogen. “Ik heb hulp nodig bij koken, douchen, de was, maar ook voor vervoer naar de dokter en bij het betalen van mijn rekeningen. Zonder begeleiding kan ik niets.”

Opvangcentrum maakt verschil

Het opvangcentrum van partnerorganisatie ‘Bethania’ maakt voor een uiterst kwetsbare oudere als Antonina écht verschil. “Ik krijg daar een warme maaltijd, kan mezelf douchen en de was doen. Ook krijg ik incontinentiemateriaal en heb ik geleerd hoe ik dit moet gebruiken.” Maar dat is nog niet alles. Antonina ontvangt regelmatig kleding, schoenen en voldoende hout om haar flatje warm te stoken.
Op sociaal vlak is Antonina gegroeid. Het contact met andere mensen binnen het opvangcentrum doet haar zichtbaar goed.

Voortdurende zorg noodzakelijk

Sinds het coronavirus de wereld in z’n greep heeft, kwam ook Antonina niet onder de beperkingen uit. “In plaats van iedere dag werd ik één keer per week opgehaald en naar het opvangcentrum gebracht. Daar douche ik en drinken we met elkaar een kopje thee. De overige dagen krijg ik een warme maaltijd thuisbezorgd.” De maatschappelijk werker van ‘Bethania’ houdt de toestand van Antonina dagelijks nauwlettend in de gaten. De hulp vanuit het opvangcentrum is voor haar dan ook onmisbaar…