Warmte en vriendelijkheid zijn de mooiste ‘geschenken’
voor verstoten leprapatiënt Mohinur

De oude vrouw zit al meer dan 20 jaar in quarantaine

Een afgelegen plek; een plek waar niemand wil komen omdat lepra daar het laatste woord heeft. De besmettelijke en verwoestende ziekte heeft in Oezbekistan mensen in zijn greep. Omdat in het islamitische land lepra gezien wordt als een vloek, worden mensen verstoten. Ze komen vaak levenslang in quarantaine. Zo ook Mohinur, een oude vrouw die gehavend en geïsoleerd leeft in erbarmelijke omstandigheden. Verstoken van water, medicijnen en fatsoenlijk voedsel ‘leefde ze haar leven’.

Mohinur was, voor ze de diagnose lepra kreeg, een gerespecteerde vrouw in de gemeenschap. “Ik had toen een gezin en inmiddels heb ik klein- en achterkleinkinderen. Maar het zijn nu onbekenden voor me. Toen ruim 20 jaar geleden bloedende wonden op mijn lichaam kwamen, kreeg ik te horen dat ik lepra had. Ik werd van een volwaardige vrouw een verstotene. Er was geen plaats meer voor mij en ik moest naar een lepracentrum.” De gehavende vrouw is door de tijd heen haar ogen, nagels en delen van haar handen kwijtgeraakt. “Ook delen van mijn tenen zijn weg. Het is een allesverwoestende ziekte…”

Verstoten door familie

Nog pijnlijker voor Mohinur is het feit dat haar familie niets meer met haar te maken wil hebben. “Mijn lichamelijke wonden doen door gevoelloosheid geen pijn, maar mijn hart doet pijn als ik aan mijn kinderen en kleinkinderen denk. Ik heb ze nooit meer gezien, want ze bezoeken mij niet. Ze schamen zich voor mij en zijn bang om ook besmet te raken.”

Niet vergeten door God

In deze verdrietige omstandigheden kwam broeder T. Hij bezocht het lepracentrum vanuit een partnerorganisatie van Kom over en help. Zijn komst doorbrak het eenzame bestaan van Mohinur en andere leprapatiënten. “Warmte en vriendelijkheid zijn de mooiste geschenken die ik maar kan krijgen. Het herinnert mij eraan dat we niet vergeten zijn door God”, vertelt een zichtbaar ontroerde Mohinur.
Naast de nodige medicijnen en levensmiddelen brengt broeder T. het Evangelie. Mohinur besluit haar indrukwekkende levensverhaal: “Hij vertelt ons het goede nieuws dat Jezus onze zonden, die je met melaatsheid en/of lepra kunt vergelijken, vergeeft en ons verlossing schenkt.” Zo zijn mensen als Mohinur misschien vergeten door mensen, maar niet vergeten door God.