Madona, een straatmeisje
in Georgië

In Georgië leven veel kinderen op straat. Ze krijgen weinig eten en zijn het grootste deel van de dag in de steden om te bedelen. Naar school gaan is er niet bij. Ze weten niet eens wat letters en cijfers zijn. Deze straatkinderen houden zich in dit rauwe bestaan maar met één vraag bezig: hoe kom ik aan eten?

Eén van die vele kinderen is de 13-jarige Madona. Ze komt uit een gezin van acht kinderen. Het negende kindje is op komst. De woning van het gezin bestaat uit wat houten wanden en een dak van golfplaten. Meer is het niet. Er is zelfs geen deur. Een simpele opening geeft toegang tot een ruimte waar geen tafel of stoel te vinden is. De kinderen zitten gewoon op kleden die op de grond liggen.

Haar onvervulde wens

Madona helpt haar vader en moeder zoveel als ze kan, maar haar grote wens is om naar school te kunnen. Ze is erg leergierig en houdt van tekenen. Tot Madona’s grote verdriet is dit niet mogelijk…
Als Madona niet thuis is leeft ze op straat. Op die manier probeert ze toch wat geld bij elkaar te verzamelen. “Maar soms ben ik zó verschrikkelijk moe. Dan doe ik aan het begin van de middag even een dutje ergens in het centrum van de stad.”

Een vreselijk ongeluk

Enkele jaren geleden kreeg Madona een ernstig auto-ongeluk. Ze lag een tijdje in het ziekenhuis aan de beademing en werd met een canule naar huis gestuurd. Dit buisje, dat via haar hals in de luchtpijp is gebracht, moest na een tijdje in het ziekenhuis worden verwijderd. Maar daar was geen geld voor. “Maandenlang leefde ik met dat buisje in mijn hals. Nog altijd heb ik een opening in mijn hals en die kan alleen genezen met de juiste behandeling…”
In haar gebeden vraagt Madona God dagelijks om volledige genezing.