Een gevaarlijke vlucht
voor Sasha en Pasha

De beelden van de aanval op de Oekraïense stad Marioepol staan velen in het geheugen gegrift. De tweeling Sasha en Pasha zijn acht jaar en hebben deze aanval meegemaakt. “Het was zó eng”, vertelt Sasha. “De explosies waren hard en heel dichtbij. We voelden de grond onder onze voeten trillen”. Samen met hun ouders en oma zijn ze gevlucht naar een dorpje in de buurt van Dubno. Toch is de angst niet weg. De oorlog gaat door en een zware winterperiode is op handen.

Sasha en Pasha ervaren de oorlog in Oekraïne als een gevangenis. “Je kunt niet naar buiten en niet in je eigen bed slapen, want dat is te gevaarlijk. Daarom sliepen we in de kelder op de grond. Zelfs met je speelgoed kan je niet spelen…”

Onmisbare moederliefde

De moeder van de jongens heeft zich, ondanks haar eigen angst, sterk gehouden voor haar man en kinderen. “Soms herhaalde ik het voor mezelf wel honderd keer per dag: ‘Als er iets valt en ontploft dan blijf ik rustig. Ik ga niet schreeuwen’. In gedachten stelde ik mezelf voor dat ik in geval van nood de kinderen met mijn eigen lichaam zou beschermen.”

Een gevaarlijke vlucht

De situatie werd onhoudbaar en het moeilijke besluit werd genomen. “We hadden geen keus meer. Blijven betekende of sterven door kogels of van de honger. Dus we hebben alles achtergelaten en zijn gevlucht.” Het gezin rende door de verwoeste straten van Marioepol, kwam op adem in kapotgeschoten woningen van anderen. “We waren heel bang en dachten maar aan een ding: onze kinderen redden”, vertelt de moeder van de tweeling.

Een koude winter en onzekere toekomst

In een dorpje vlakbij Dubno vonden ze een veilige plek om te blijven. Maar de zorgen blijven groot. Moeder verwoordt het op een treffende manier: “We zijn ontworteld. Ons fundament is weg en wie zegt dat we het ooit weer terugvinden?” Met die vragen lopen de Sasha en Pasha ook. Sasha: “Ik denk vaak aan ons huis. Zou het er nog staan? En leven onze vriendjes nog? Of zijn zij ook gevlucht?”
De koude winter staat voor de deur. Gas is niet verkrijgbaar. Hout om te stoken onbetaalbaar. Pasha: “We moeten buiten op zoek naar hout en takken, verder is er niets.” Ondertussen stijgen de voedselprijzen… Hulp is nodig!