Zijn vaste bezoeken aan het dagopvangcentrum geven Denis weer structuur en levenslust

Een tiener, bijna dan. Met zijn negen jaar hoort Denis een onbezorgd leven te hebben. Een leven waarin ontdekken, groeien en onbezorgd genieten centraal staan. Maar zo’n leven kent Denis niet. Hij woont samen met zijn ouders, zusje en oma in Bulboaca, Moldavië. Het gezin heeft weinig leefruimte in een huisje met twee slaapkamers. “Mijn zusje is drie jaar, ze is gehandicapt en kan niet praten en lopen. Zelfs alleen staan kan ze niet. Ze heeft slechte botten en kan haar evenwicht niet bewaren.”

Een fijne plek bij het dagopvangcentrum

Denis kwam in een kindertehuis terecht. Daar woonde hij bijna twee jaar, omdat zijn moeder de meeste tijd met zijn zusje in het ziekenhuis was. Zijn vader werkte toen als chauffeur. “Ik voelde me in het tehuis erg eenzaam. Mijn moeder heeft me maar een keer bezocht en af en toe kon ik haar bellen.” Inmiddels bezoekt Denis geruime tijd een dagopvangcentrum. Daar heeft hij het geweldig naar zijn zin! Eindelijk een veilige plek waar hij zichzelf kan ontplooien en plezier heeft.

Lekker eten en goede vrienden

Denis: “In het dagopvangcentrum word ik geholpen met mijn huiswerk. De juf legt me dingen uit als ik iets niet begrijp. We krijgen heel lekker eten en ik heb er goede vrienden gekregen waarmee ik heel vaak voetbal.”

Toen het coronavirus in Moldavië uitbrak, moest ook Denis tot zijn verdriet thuis huiswerk maken. Gelukkig zijn de dagopvangcentra inmiddels weer open en kan Denis weer genieten van welverdiende aandacht, een goede maaltijd en zijn vrienden.

Geloof in een wonder

Het gezin heeft veel zorgen en de broodnodige middelen zijn niet voorhanden. Het grootste deel van het inkomen wordt besteed aan de zorg voor Denis’ zusje. “Mijn moeder wil heel graag een wasmachine. Dat zou haar veel tijd en werk besparen. Ik geloof nog altijd dat God een wonder kan doen en ik droom ervan dat mijn zusje weer beter wordt!”