De 10-jarige Ani woonde tot voor kort in de Armeense enclave Nagorno-Karabach. Dit gebied heeft decennialang voor onrust gezorgd tussen Armenië en Azerbeidzjan. Op 19 september viel Azerbeidzjan het gebied binnen. Tienduizenden mensen sloegen op de vlucht, waaronder Ani met haar familie. “We moesten alles achterlaten…”
“Toen we buiten de eerste schoten hoorden, wilde ik met mijn zussen naar de schuilkelder gaan. Dat moet altijd van papa als het gevaarlijk wordt. Maar mama zei nu dat we zo snel mogelijk weg moesten. Ik zag dat ze nog snel wat kleren voor ons pakte en toen gingen we ons huis uit.”
Op een grote kar begon Ani aan een lange en angstige reis. Haar bestemming? Onbekend.
“Ik zat met allemaal grote mensen op de kar. Ze waren wel heel lief voor mij, maar ik voelde me toch verdrietig. Ik wilde graag naar ons huis terug, maar dat kon niet. Na twee dagen kwamen we in een dorpje aan.” Ani was emotioneel, in de war en hongerig.
Het gezin woont nu in een huis dat al heel lang leegstaat. “Er staan een paar bedden, die we met elkaar moeten delen. En het is heel koud. Papa zegt dat er niet genoeg geld is om alle kamers te verwarmen. Ik mis ons eigen huis. Ik zie mijn eigen slaapkamer nooit meer terug.”
Ani’s toekomst is onzeker. Het gezin moet een nieuw bestaan opbouwen in een totaal vreemde omgeving. “Ik ben soms bang voor wat er nog komt. Kan papa hier aan het werk? Krijgen we weer een eigen huis? Kan ik hier ook naar school? En krijg ik hier weer vriendinnen?”
In haar dagboek schrijft Ani alles van zich af. “Als ik schrijf, stel ik me voor dat ik alles tegen mijn vriendin vertel. Papa en mama zijn heel stil. Ze praten niet over de oorlog als wij erbij zijn, maar ik merk echt wel dat ze verdriet hebben. Dat snap ik ook, want ze willen ook graag een eigen huis hebben.”
Ani is een van de vele kinderen die huis en haard moest verlaten. Haar toekomst in Nagorno-Karabach is weg. De enclave houdt vanaf 1 januari 2024 op te bestaan.
Volg ons
Bankgegevens
IBAN NL42 RABO 0161004555
