“Oekraïense kinderen dromen niet meer van chocola en rolschaatsen”

Met toewijding, liefde en in het vaste geloof dat God haar helpt, zet Maria zich samen met de vele vrijwilligers in om het oorlogsleed te verzachten. Maria woont samen met haar man Iwan in het kleine stadje Dubno in Oekraïne. Ze is directeur van onze partnerorganisatie ‘Friends Exist!’ (Vrienden Bestaan!). “Ik leer mijn woorden te wegen om oorlogsslachtoffers niet te kwetsen. En soms is het beter om te zwijgen. Dan wordt de stilte het voorzichtige begin van heling…”

Twee projecten van ‘FriendsExist!’ worden door Kom over en help ondersteund. Het eerste project is het kindermagazine Noah’s ark, waarbij kinderen op een laagdrempelige manier in aanraking komen met de Bijbel. Het magazine, dat zes keer per jaar verschijnt, wordt op scholen, staats- en kindertehuizen verspreid. Daarnaast bezoekt ‘FriendsExist!’ samen met christelijke professionals afgelegen dorpen om medische en pastorale zorg te verlenen; het Viaduct project. En dan? Oorlog… Maria: “We konden ons niet voorstellen dat het oorlog zou worden. Deze vreselijke situatie dwingt ons het normale leven te veranderen.”

Zeven dagen per week in touw

Maria, Iwan en hun vrijwilligersteam zijn zeven dagen in de week in touw om vanuit hun hart de nodige hulp te bieden aan volwassen en kinderen. “Het kindertijdschrift sturen we op naar andere delen in Oekraïne, maar ook naar Polen en Duitsland. Vrijwilligers en onderwijzend personeel gebruiken het magazine omdat het zowel geestelijke als educatieve ondersteuning biedt. In Dubno zijn veel kinderen vanuit plaatsen als Kharkiv, Kherson, Lysychansk, Bucha en Irpin ondergebracht. In één van de slaapzalen van de stad organiseren we twee keer per week vrijetijdsbesteding voor de kinderen die gevlucht zijn.” Maar dat is nog niet alles. Vanuit het Viaduct project proberen de vrijwilligers voedsel en medicijnen te leveren aan dorpen waar dat niet verkrijgbaar is. In het bijgebouw van de plaatselijke kerk vinden vluchtelingen een opvangplek en voor anderen wordt een veilige evacuatie geregeld. “Kansarme kinderen in Dubno krijgen op zondag in de kerk een lunch.”

Nachtmerrie

De emotie is zichtbaar als we Maria vragen wat het meest indruk op haar heeft gemaakt. Haar antwoord raakt ieder mens. “Het is alsof ik in een nachtmerrie leef. De vele doden, gewonden, het intense leed. Als je het op je in laat werken, zou je verlammen. Maar als ik dat doe kan ik niemand meer helpen. Ik word geholpen door een levende God.
Oekraïense kinderen dromen niet meer van chocola en rolschaatsen. Ze verlangen er naar om in de armen van hun ouders in slaap te vallen, in stilte… Het doet ons pijn dat we schuilkelders voor kinderen moeten bouwen in plaats van speelplaatsen.”

Toch hoop

Steden veranderen in begraafplaatsen. Huizen in as. In die desolate omgeving mogen anderen hoop bieden. “We leveren voedsel, medicijnen en opvang. Praten is niet nodig, heel soms wel. Zwijgend doen onze handen het werk… Wij danken iedereen voor de financiële steun en het gebed. Het is hard nodig. Blijft u alstublieft voor ons bidden?”