Navigatie overslaan MENU

Anatol (79): “De enige vrienden die ik heb,
zijn mijn hond en mijn boeken”

Geplaatst op 25-01-2023 in Verhalen.

Direct doneren

Waar de 79-jarige Anatol uit Moldavië in de Tweede Wereldoorlog het levenslicht zag, sneuvelde zijn vader. “Ik heb hem nooit gekend. Mijn moeder moest mij en mijn vijf broers en zussen alleen opvoeden. Dat was niet gemakkelijk!” Anatol kent een leven van hard werken, maar was gelukkig met zijn vrouw en kinderen. Totdat hij zeven jaar geleden zijn vrouw verloor. “Sindsdien ben ik veel alleen en voel ik me eenzaam…”
Als kind was Anatol een ondeugend kereltje. Hij schudt zijn hoofd. “Nee, leren wilde ik niet. Ik was een echte dierenvriend en wilde mijn dagen niet in de schoolbanken, maar bij de schapen doorbrengen.” Anatol is 57 jaar getrouwd geweest en kreeg drie kinderen. “Ik verdiende mijn geld als monteur.”

Groot verlies

Anatol en zijn vrouw waren gelukkig met elkaar. Totdat hun band zeven jaar geleden werd verbroken. Anatol kijkt weg en de herinneringen komen terug. “Mijn kinderen bezoeken mij weinig. De enige vrienden die ik heb, zijn mijn hond en mijn boeken. Buren van mijn leeftijd zijn overleden of hebben het dorp verlaten.”

Lichtpuntje in eenzaamheid

Gelukkig voor Anatol wordt de eenzaamheid doorbroken. Hij bezoekt inmiddels al vijf jaar het opvangcentrum van partnerorganisatie ‘Bethania’. “Het is voor mij een lichtpuntje in mijn leven en ik geniet erg van het contact met anderen. Hier zijn mensen die om me geven”, vertelt de oude man zichtbaar ontroerd. “We lezen samen in de Bijbel en ik ben betrokken bij allerlei activiteiten die worden georganiseerd. Ook kan ik één keer in de week in het opvangcentrum douchen en mijn was doen. Het eten dat we krijgen is heerlijk. Wat er op het menu staat is altijd weer een verrassing.”
Omdat Anatol jicht heeft, rijdt een chauffeur hem wekelijks naar ‘Bethania’, de winkel en de apotheek. “Het opvangcentrum is voor ons als ouderen echt een zegen! Ik kan de bezoekjes aan ‘Bethania’ niet meer wegdenken uit mijn leven!”

Gebed om vrede

Toch zijn de zorgen niet weg. “De winter is koud en lang. En de oorlog in Oekraïne raakt ons in Moldavië ook. Ik heb vrienden en kennissen in Oekraïne wonen. Hun situatie is zorgelijk. Daarom vraag ik of iedereen aan Oekraïne wil denken in het gebed. Bid om vrede!”

Maak verschil in het leven van Anatol

Moldavië, een land gevangen in armoede